Kiła wrodzona
Kiła to dość niebezpieczna choroba, kojarzona przede wszystkim z tym, że jest przenoszona drogą płciową. Istnieje jednak pewna inna i nietypowa droga przekazywania tej choroby ? mowa o zakażeniu płodu kiłą. Na chwilę obecną, nowoczesne metody diagnostyczne pozwalają na wczesne wykrycie kiły, a wdrożenie odpowiedniej antybiotykoterapii pozwala na zapobieganie wielu powikłaniom związanym z rozwojem płodu. Mimo to jednak, warto wiedzieć, w jaki sposób dochodzi do zakażenia płodu kiłą i jakie związane są z tym konsekwencje.
Zakażenie płodu kiłą
Zakażenie płodu kiłą to skutek infekcji wywołanej przez tak zwane krętki blade, które przedostają się do organizmu dziecka przez uszkodzone naczynia kosmków. Do infekcji takiej może dojść w każdym okresie ciąży. O rodzaju oraz stopniu nasilenia objawów kiły wrodzonej w znacznym stopniu decydują takie czynniki, jak: stopień dojrzałości płodu, stopień zaawansowania choroby u matki, moment wdrożenia leczenia oraz rodzaj odpowiedzi immunologicznej płodu. Zakażenie płodu kiłą rodzi bardzo poważne konsekwencje, związane między innymi z destrukcją wielu narządów płodu. Zmiany mogą obejmować takie narządy, jak: wątroba, płuca, śledziona, nadnercza, kości, jądra, a także ośrodkowy układ nerwowy.
Brak odpowiedniego leczenia może skutkować obumarciem płodu oraz jego wydaleniem w stanie maceracji. Jeżeli dziecko przyjdzie na świat, istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie cierpiało na kiłę wrodzoną. Zakażenie płodu kiłą występuje najczęściej po piątym miesiącu, a więc w momencie, kiedy osłabiona jest nieco bariera ochronna łożyska. Nieleczona kiła u kobiet ciężarnych bardzo często skutkuje poronieniem. Objawy kiły wrodzonej u dziecka mogą pojawić się dopiero w późniejszym etapie jego rozwoju. Należy jednak pamiętać o tym, że nadal stanowią one duże zagrożenie dla jego życia.
Objawy kiły wrodzonej
Kiłę wrodzoną charakteryzuje przede wszystkim zróżnicowany obraz kliniczny. Zdiagnozowanie tej choroby bywa niekiedy trudne, ponieważ znaczna część noworodków nie wykazuje żadnych objawów przedmiotowych tuż po porodzie. Charakterystycznym objawem może być wygląd noworodka, u którego zaobserwować można starcze rysy twarzy, a także rozszerzoną sieć żylną skóry czaszki oraz brzucha. Wyróżnić można dwa stadia kiły wrodzonej.
Pierwsze, wczesne stadium charakteryzują objawy, które występują u dziecka do drugiego roku życia. Do symptomów tych zalicza się: osutkę kiłową, plamki, pęcherze i grudki występujące na skórze, kilaki, zajady w kącikach ust, niedokrwistość, marskość wątroby, powiększone węzły chłonne, zespół nerczycowy, a także zapalenie śródmiąższowe serca, nadnerczy, nerek, śledziony i trzustki. Stadium późne kiły wrodzonej charakteryzują objawy niezakaźne, występujące po drugim roku życia dziecka. Zalicza się do nich przede wszystkim: siodełkowaty nos, wypukłe kości czołowe, zmiany występujące na podniebieniu, uszkodzenia i zaniki nerwów, zaburzenia układu nerwowego, szerokie rozstawienie zębów, zagłębione siekacze i zmieniony kształt trzonowców (tzw. zęby Hutchinsona), głuchotę, kiłowe zapalenie okostnej, a także nawracające wysięki stawowe.
Leczenie kiły wrodzonej
Kiłę wrodzoną u dzieci leczy się tak samo, jak w przypadku jej normalnej postaci. Stosuje się zatem terapię antybiotykową, opartą przede wszystkim na penicylinie. W przypadku nadwrażliwości dziecka na penicylinę, lekiem zastępczym jest erytromycyna.
